Nasz patron

KILKA SŁÓW O PATRONIE

Alfred Szklarski urodził się 21 stycznia, 1912 roku w Chicago. Jeszcze będąc dzieckiem, postanowił powrócić do korzeni, ojczyzny swoich rodziców i w 1926 roku zrealizował to postanowienie przyjeżdżając do Polski.

Zamieszkał we Włocławku, tam gdzie dawniej mieszkali jego rodzice. W 1932 roku młody Alfred przeprowadził się do Warszawy, gdzie rozpoczął studia na Akademii Nauk Politycznych. Studia na wydziale Konsularno-Dyplomatycznym ukończył w roku 1938. W trakcie wojny działał w konspiracji, a później wstąpił w szeregi Armii Krajowej. Walczył m.in. w powstaniu warszawskim. Po wojnie przez pewien czas zamieszkiwał w Krakowie, a później przeprowadził się do Katowic.

Wojenne przeżycia, cierpienie ludności polskiej i okrucieństwo okupantów, zainspirowały go do zagłębienia się w historię amerykańskich Indian. Dzieje Polski i Indian amerykańskich były jego zdaniem bardzo sobie bliskie. Jedyna różnica polegała na tym, że Polska zdołała wyjść z najazdów, wieluset lat okupacji, eksterminacji, germanizacji i rusyfikacji ludności zwycięską ręką, natomiast Indianie amerykańscy ostatecznie utracili swą wolną ojczyznę z rąk białego człowieka. Uważał, że żaden naród nie powinien być uciskany i eksterminowany przez inne narody. Potępiał wszelkie objawy przemocy i propagował ideę pojednania pomiędzy narodami i rasami ludzkimi. Krytykował przejawy rasizmu, nacjonalizmu, antysemityzmu i faszyzmu, a także każdy inny rodzaj jakiejkolwiek dyskryminacji za odmienne poglądy, kolor skóry, pochodzenie czy pozycję społeczną.

W latach 1954-77 pełnił funkcję redaktora w katowickim wydawnictwie „Śląsk”, które w latach późniejszych zrealizowało i wydało w licznych nakładach wiele z jego dzieł literackich. Jako pisarz zadebiutował w roku 1946, powieścią sensacyjną pt. „Gorący Ślad”.

Jego zainteresowanie egzotyczną i jakże różnorodną kulturą indiańską, a w szczególności Indian preriowych, dogłębne studiowanie historii Indian i ich tradycji, zaowocowało napisaniem wraz z żoną – Krystyną, spektakularnej trylogii indiańskiej pt. „Złoto Gór Czarnych”. Pierwszy tom trylogii, pt. „Orle Pióra” ukazał się w roku 1974, kontynuacją powieści był drugi tom pt. „Przekleństwo Złota” który dostępny był w księgarniach już na początku roku 1977. Zakończeniem powieści, jej kwintesencją i zarazem przedstawieniem całej historii upadku Indian północnoamerykańskich, był wydany w 1979 roku tom III, zatytułowany „Ostatnia walka Dakotów”.

Trzy tomy „Złota Gór Czarnych” nie należą jednak do jego najbardziej znanych dzieł. Laur pierwszeństwa, „Złoto Gór Czarnych” musiało odstąpić niezwykle popularnemu i cieszącemu się niesłabnącą popularnością, cyklowi łowieckich przygód Tomasza Wilmowskiego, usytuowanych w polskiej rzeczywistości pierwszych lat XX wieku. Tomek Wilmowski, młody, kilkunastoletni, a później dwudziesto-kilku letni chłopak, zapalony myśliwy-amator i pasjonat, przemierza w nich praktycznie cały świat, wędrując niekiedy samemu, a niekiedy wraz ojcem, bosmanem Nowickim, i innymi polskimi emigrantami. Tytułowy bohater cyklu powieści o Tomku, swoim charakterem niezwykle przypomina ich autora, kiedy był młody. Tak samo jak Szklarski, Wilmowski jest żądny przygód i wiedzy, tkwi w nim niezwykła odwaga i zapał do odkrywania, poznawania świata. Tak jak Alfred, Tomek jest patriotą, kocha swój kraj, jednak nie przeszkadza mu to w poznawaniu obcych kultur i zwyczajów innych narodów. Podobnie do Szklarskiego, Wilmowski potępia wszelki ucisk, przemoc i dyskryminację, chociaż nie brak mu odwagi, aby przeciwstawić się przemocy, i bronić słabszych, nierzadko siłą. W cyklu przygód Tomka Wilmowskiego, ukazało się aż 9 książek. Pierwsza, „Tomek w krainie kangurów” została wydana w 1957 roku, a ostatnia – „Tomek w grobowcach faraona” została wydana w 1994 roku, w 2 lata po śmierci Szklarskiego (książka została ukończona przez Adama Zelgę, na podstawie notatek pozostawionych przez autora).

Twórczość Szklarskiego jest oczywiście bardzo różnorodna i nie ogranicza się wyłącznie do powieści przygodowych, choć niewątpliwie największy kunszt Alfred Szklarski objawił właśnie w nich.

W dorobku tego znakomitego pisarza, znajduje się także między innymi powieść science-fiction zatytułowana „Sobowtór profesora Rawy” i wydana w 1963 roku, znana powieść współczesna, opowiadająca o trudnym i pełnym niebezpieczeństw życiu górników, pt. „Błędne ognie”.Publikował także pod pseudonimami Alfred Bronowski, Fred Garland, Alfred Murawski (w czasie okupacji).

Alfred Szklarski otrzymał wiele prestiżowych nagród literackich i odznaczeń, między innymi Order Uśmiechu w 1971 roku oraz dwukrotnie nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla młodzieży w 1973 i 1987 roku.

Alfred Szklarski zmarł 9 kwietnia 1992 w Katowicach .